Βλέπω, αγγίζω, μυρίζω
Κάθαρση, εξαγνισμός

Γεύομαι, αφουγκράζομαι, ζω
Ξόρκια, μάγια, δοξασίες

Καταφύγιο που φωλιάζουν μύθοι, θρύλοι, ιστορία
Θεοί και Νύμφες, Δράκοι και Νεράιδες
Άφωνοι  μπροστά στο μεγαλείο

Το όνομά του σημαίνει «ποταμός της λύπης»
Ήταν ο δρόμος που ο Χάροντας οδηγούσε τις ψυχές στον άλλο κόσμο.. στη λίμνη Αχερουσία.. λίμνη παγερή.. χωρίς ζωή μέσα της.. που στα έγκατά της ήταν το βασίλειο του Άδη.

Στην πεδιάδα του Αχέροντα κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών
Ο βαρκάρης-Χάροντας παραλάμβανε τις ψυχές και τις μετέφερε στον Κάτω Κόσμο με αντίτιμο..
Όποια ψυχή δεν είχε τον οβολό ήταν καταδικασμένη να περιπλανιέται και να βασανίζεται αιώνια στις όχθες του ποταμού

Τον λένε και Μαυροπόταμο γιατί κατά την Τιτανομαχία οι Τιτάνες ήπιαν νερό από το ποτάμι και ο Δίας θύμωσε τόσο πολύ που μαύρισε και πίκρανε τα νερά του..

Το ποτάμι κουβαλάει  τόσα πολλά, από τόσο παλιά… τα νερά του ξέρουν τα πάντα
Σε τόσο όμορφο τόπο ζει η λύπη

Το νερό είναι το δώρο που προσφέρει η Γη σε αυτούς που φιλοξενεί
Πηγή δύναμης, καθαρίζει, θεραπεύει, ανανεώνει, διασφαλίζει την αθανασία

Πότε γαλήνιο, πότε απειλητικό
Στοιχείο της φύσης που γίνεται και στοιχειό, δύναμη που δίνει και παίρνει ζωή

Το ποτάμι.. άλλοτε αθώο και παιχνιδιάρικο, άλλοτε απειλητικό και ενοχικό, γονιμοποιεί και καταστρέφει, ενώνει και χωρίζει, προσελκύει και απωθεί, ευεργετεί και ζημιώνει…

Νύμφες, νεράϊδες, δράκοντες κατοικούν κοντά στους υδάτινους δρόμους, στα βουνά που πηγάζουν, κάτω από αυτούς..

τα γεφύρια συμβολίζουν την ένωση, τη σύνδεση, την προσέγγιση

όσο πιο παλιά τόσο πιο στοιχειωμένα

η ανάγκη του ανθρώπου να περνά στην αντίπερα όχθη

Έχει πολλή ενέργεια το μέρος.. δεν πειράζει αν κλαις
μη φοβάσαι..