Άγνωστα γράμματα γλώσσας μυστικής
σημείωματα τραγικά
κουβέντες του αέρα, του νερού, του Θεού

Στολίδια, του βράχου ομορφιές
σαν ξεχασμένη ανθοδέσμη λυπημένης νύφης
κάλεσμα ερωτικό στη μυστική γλώσσα των βράχων

Θρόνος του νικητή
ή καρέκλα της σκέψης
λέει όσα θέλει ν ακούσει η ψυχή σου και σε αφήνει να φύγεις μόνο αν χαμογελάσεις
ή κλάψεις
ή φωνάξεις δυνατά
οτι να ναι αρκεί να αποδείξεις πως ζεις

μείνε ακίνητο, βατραχάκι
περαστική είμαι
έφυγα ήδη

Χρώματα στον βράχο
πίνακας ζωγραφιά στο δωμάτιο της φύσης

Ακατανόητο γκράφιτι παιχνιδιάρικων ξωτικών

Η Ζήρεια είναι το βουνό του Ερμή και το όνομά της σημαίνει βελανίδι
Σε μια σπηλιά εκεί πάνω στο βουνό ενώθηκε ο Δίας με τη ντροπαλή  Μαία και γεννήθηκε ο πιο περίεργος, ο πιο προικισμένος, ο πιο ικανός, επινοητικός θεός

Οδηγός και συνοδηγός ζωντανών και νεκρών, αγγελιοφόρος των Θεών, προστάτης των νέων, των βοσκών, των τυχερών παιχνιδιών, του εμπορίου, των κλεφτών..
Ο μοναδικός θεός που δρα σε τρεις κόσμους.. του Ουρανού, της Γης και του Κάτω Κόσμου..

Την πρώτη μέρα της γέννησής του άρχισε να εξερευνά το κόσμο..
Έφτιαξε μια λύρα από το καβούκι μιας χελώνας την οποία χάρισε αργότερα στο Θεό Απόλλωνα για να τον ηρεμήσει επειδή του έκλεψε τα ιερά βόδια του
Εκφράζει την ταχύτητα, την ευλυγισία, τη μεταβλητότητα, μα και τους απατηλούς δρόμους που κάποιες φορές ακολουθεί ο νους γιατί εύκολα απατάται και συνέχεια κάνει λάθη.

Αυτός ο τόπος τον υποδέχτηκε κι απο δω ξεκίνησε η παράξενη, πολυτάραχη, μυστήρια πορεία του
Πονηρός και έξυπνος, εύστροφος και πανούργος, επινοητικός και δόλιος, ονειροπαρμένος, κλέφτης και κόλακας, ενεργητικός και αεικίνητος.. ο πιο ανθρώπινος θεός απ όλους

Όλα τα έκανε τη Νύχτα, τότε λειτουργούσε και γι αυτό θεωρείται πως έχει πολύ καλή σχέση με τη Σελήνη.
Το βράδυ που έκλεψε τα ιερά βόδια του Απόλλωνα, μόλις την τέταρτη μέρα από τη γέννησή του, η Σελήνη βγήκε δυο φορές, να φωτίσει τον τόπο και να τον διευκολύνει στη μετακίνησή του..

Φοράει τον μαγικό του σκούφο, αυτόν που τον κάνει αόρατο και τρέχει σαν τον άνεμο στις πλαγιές της όμορφης Ζήρειας.. κι αν γίνει ποτέ απόλυτη ησυχία θα ακουστούν τα γέλια του όταν κάνει ζαβολιές πετώντας ψηλά πάνω από δέντρα, πλάσματα ανάμεσα σε  θεούς κι ανθρώπους

Χαμένο στο δάσος
προφυλαγμένο μέσα στην ίδια φύση που το γέννησε
προστατευμένο

Αγνό και δυνατό όσο τίποτε
κατοικία ξωτικών και νεράιδων
Κυλάει παίρνοντας τις στιγμές μου

Μαυρόπευκα στροβιλίζονται

αγκαλιάζονται, επικοινωνούν ψιθυρίζοντας λόγια του αέρα

στήνει χορό η φύση

Πέρασαν ώρες μέχρι να καταλάβω ότι ζούσα με μυαλό άδειο
ακινητοποιημένο
ολότελα αφοσιωμένο να κοιτά ψηλά

Στιγμές σαν μια ζωή η κάθε μία
να ζουν οι αισθήσεις μόνο όλες
τόσο έντονα όσο ποτέ

Όταν θυμήθηκα να σκεφτώ, κοίταξα και είδα τον κόσμο όλο μια αγκαλιά

Όταν γίνει η απόλυτη ησυχία
όταν πλημμυρίσει σιωπή το σύμπαν

θα ακουστεί η ανάσα Του να σβήνει μέσα Της
και μόνο όσοι έχουν σιωπή  θα την ακούσουν

Να βγαίνεις απ’ το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.

Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.
Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!

Να λείπει απάνω ο ουρανός..

Τα λόγια είναι του Θανάση Παπακωνσταντίνου
Το τραγούδι λέγεται Να βγαίνεις απ το Όνειρο