Η Βωβούσα στην κοιλάδα του Αώου στα εσώψυχα της Πίνδου
Πήρε το όνομα της απ τη βοή του ποταμού
Καταστράφηκε μερικές φορές, κάηκε, ήταν στόχος ληστών για δεκαετίες αλλά ζει το χωριό γύρω απ το γεφύρι του σαν φύλακας

Ο Αώος την κόβει στα δυο με αριστουργηματικό τρόπο.

Ήταν μια παγωμένη μέρα δώρο

Εκατοντάδες χιλιόμετρα ποταμός ζωντανεύει από το βουνό – το βουνό και όλα τα χωριά που τον αγγίζουν

Όταν η συνοδεία του γάμου έφτανε μπροστά απ το γεφύρι, οι οργανοπαίχτες σταματούσαν τις μουσικές τους, οι νεόνυφοι ξεπέζευαν και όλοι περνούσαν το πέτρινο γεφύρι με ησυχία
Σα να μη γιόρταζε κανείς, σα να ήταν μία απλή μέρα.

Το περνούσαν με ηρεμία για να μην ανησυχήσουν την στοιχειωμένη πού χωμένη βαθιά κρατάει το γεφύρι.
Μην ξεμυαλιστεί και χαλαρώσει το κράτημα

Η αιώνια ανάγκη για επικοινωνία θεών θνητών στον πάνω και στον κάτω κόσμο