Η Μάνη στα καλύτερά της. Από τη θάλασσα ως τις κορυφές των γύρω βουνών το χρώμα ήταν πράσινο και κίτρινο.
Η Μάνη την άνοιξη είναι απαλή και χαμογελαστή.
Πόρτο Κάγιο στην φωτογραφία. Πειρατικό κρησφύγετο και ασφαλές λιμάνι

Το εκκλησάκι του Ασώματου που φτιάχτηκε, λέει, από υλικά που πήραν από το ναό του Ποσειδώνα που είναι λίγο πιο κάτω..
Μπέρδεμα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως βρισκόμαστε σε τόπο λατρείας θεών παλιών, τότε που οι άνθρωποι πίστευαν
απόλυτα.

Το Άστρο της Αριάς.
Στέκεσαι προσοχή μπροστά στο ψηφιδωτό που είναι δάπεδο οικίας της μικρής πόλης Ταίναρος που υπήρξε εκεί ακριβώς τον 1ο αιώνα μ.Χ

Λένε πως στο Ταίναρο ήταν η πύλη του Άδη και πως εκεί υπήρχε το Μαντείο των ψυχών.
Η ματιά πάντως πάει στα ψηλά και ακολουθεί το μονοπάτι για την άκρη άκρη, τη νοτιότερη άκρη της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Η διαδρομή είναι πολύχρωμη, πολύβουη.
Άνοιξη παντού. Ακόμα και έξω από την πόρτα του κάτω κόσμου

Χαλί από αγριολούλουδα σε όλα τα χρώματα, σχέδια, αρώματα, βοτάνια μυρωδικά, θυμάρια και ρίγανες μεγαλείο, ένα ατελείωτο ζουζούνισμα στα αυτιά και το πάρτυ της άνοιξης στο ζενίθ.

Ο φάρος.
Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 σε υψόμετρο 25μ. από τη θάλασσα, έχει εμβέλεια 22 ναυτικά μίλια και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887.
έτσι λένε τα γραπτά.

Οι ντόπιοι λένε ότι η λέξη Κριτήρι, που λέγεται για το Ακροταίναρο δεν σημαίνει Ακρωτήρι, αλλά Κριτήριο των Ψυχών ή Ανώτατο Δικαστήριο,