Εκείνη η βροχή έμοιαζε σα να μην ήταν και πολύ σίγουρη αν ήθελε να πέφτει ή όχι

Έλεγε.. είμαι περαστική και μισοέβρεχε παιχνιδιάρικα
Βαριεστημένα κυλούσε απαλά μαζί με τα σύννεφα

Αποτραβήχτηκε με χάρη αφήνοντας τη λίμνη ξέπνοη σαν μετά από έρωτα άγριο

Και φως ζωής ένα ουράνιο τόξο που γεννήθηκε και πέθανε μπροστά στα μάτια όλων μέσα σε λίγα λεπτά
Σαν δώρο από τον Θεό για τους τυχερούς που κοιτούσαν ψηλά

Η Νιάλα είναι ο βασιλιάς των Αγράφων
Άγρια βουνοκορφή με τεράστιο μεγαλείο που κόβει την ανάσα

Δρόμος φίδι που γίνεται δύσβατος κάπου και αόρατος κάπου αλλού

Πέτρες που λες κάποιος Θεός τις τοποθέτησε εκεί, απότομοι γκρεμοί και λείες πλαγιές που τα καλοκαίρια νεράιδες χορεύουν στους ρυθμούς της φλογέρας των τσοπάνηδων

Παράξενος τόπος που σου λέει «φύγε γρήγορα» παντού και συνέχεια
Μέχρι και τα σύννεφα τρέχουν βιαστικά εκεί. Κατεβαίνουν χαμηλά να πάρουν λίγο απ την δύναμη του βουνού και κυλάνε μακρυά σαν κυνηγημένα

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας γεννήθηκε ο μύθος του τεράστιου δράκοντα που ζούσε σε μια μεγάλη σπηλιά κάπου ψηλά στ απάτητα του βουνού.

Ο δράκος μισούσε τους τούρκους και όποτε ξεκινούσαν ν ανεβούν προς τη Νιάλα τους πετούσε πέτρες και τους ανάγκαζε να γυρίζουν πίσω

Ποτέ δεν κατάφεραν να πατήσουν εκεί κι έτσι τ Άγραφα έμειναν ά-γραφα, οι αγραφιώτες έμειναν λεύτεροι με τον δικό τους τρόπο και η Νιάλα ατάραχη παρακολουθεί απλωμένη στο μεγαλείο της.