δέντρα φύλακες κρυμένου ανεκτίμητου θησαυρού

σαλεμένοι, θεόρατοι γίγαντες
γέρικοι, σοφοί, επιβλητικοί άρχοντες

παρακολουθούν κάθε κίνηση σηκώνοντας το φρύδι
μουρμουρίζουν λόγια το να στ άλλο και μετά στο πιο πέρα και το μυστικό κάνει κύκλους γύρω σου..

ουρλιάζουν, τραγουδούν δεήσεις σε άγνωστους θεούς
γίνονται φωλιές, καταφύγια κυνηγημένων μαγισσών

μάχες αόρατων δυνάμεων
μοιάζουν βασανισμένα, πονεμένα, πολύ δυνατά
σα να πάλευαν με το νερό, τον αέρα, τους δαίμονες που κοιμούνται τη μέρα

παράξενα σχήματα, περιέργα σχέδια άγρια καμωμένα
σκαρφαλώνουν, μπλέκονται, ενώνονται αιώνια

πόλεμος ειρήνης στο φονιά

έτσι φανερώνεται ο χρόνος
τον μετράω με τη θάλασσα μαζί

χρωματιστός ουρανός, νερό, γη, πλάσματα
με ένα κουρασμένο χαμόγελό σου

σιωπή η θάλασσα όταν την αγγίζεις

σιωπή όλα ως να ξανάρθεις

φέγγεις και άφαντος
ξεχασμένα χρώματα αφημένα πίσω
υποσχέσεις μωβ
όμορφα όνειρα

τεράστια κομμάτια γης λείπουν
άγαρμπα κομμένα από θεού δύναμη

υπόγειος ποταμός έρχεται με απόκοσμη βοή από τα έγκατα
ο εγκέλαδος προσπαθεί να κινηθεί στο κέντρο της γης που είναι φυλακισμένος και κομματιάζει τους βράχους του τόπου με τρομακτικό θόρυβο

σχηματίζονται σπηλιές, απρόσιτες, απλησίαστες
μακριά από ανθρώπου ανάσες
φανερώνονται και κρύβονται όποτε θέλει η θάλασσα

γίνονται κατοικίες θεών και δαιμόνων
λιάζονται τεμπέλικα αγναντεύοντας τη δύση του ήλιου
κουβεντιάζουν σιγανά λόγια μυστήρια

εκεί που συμφωνεί το πράσινο με το γαλάζιο
το χρυσό του ήλιου με το μαύρο της σκιάς του
ο βράχος με το νερό