ποταμός κόκκινος
ανήκει ολοκληρωτικά στην Ευρυτανία

ανήσυχος, απότομος, άγριος
σαν τα βουνά που του κάνουν παρέα αιώνες τώρα

τα κόβει στα δύο
ενώνεται με άλλα νερά, δυναμώνει, κατεβαίνει με φόρα από ψηλά, στρίβει απότομα και κόβει τα βουνά του πάλι, πιο πολύ

ζωγραφίζει η φύση χρώματα πλάι του
γιορτάζει η ζωή εκεί σε κείνο το μέρος

ποταμός κόκκινος
όργιο αισθήσεων

Κάποτε, τα χρόνια τα μαγικά, ο θεός Πάνας ερωτεύτηκε την ίδια γυναίκα με τον Βοριά..
Η μικροκαμωμένη νύμφη Πιτυς έκλεψε τις καρδιές και των δύο κι όταν της είπαν να διαλέξει εκείνη έμεινε σιωπηλή για μέρες ψάχνοντας ποιον θα ήταν πιο εύκολο να αποχωριστεί.

Διάλεξε να μείνει με τον Πάνα, τον γιο του Ερμή, τον θεό τέρας με τις πιο παράξενες ιστορίες φορτωμένες πάνω του.
Τρελάθηκε ο Βοριάς, θέριεψε το μίσος μέσα του, φύσηξε τόσο δυνατά που σειόταν το βουνό
Μούγκριζε μανιασμένα, ήχοι παρανοϊκοί ξεκούφαναν όλα τα πλάσματα
Επιτέθηκε στην όμορφη νύμφη και την έριξε από ένα βράχο στο κενό να τσακιστεί, να μην υπάρχει πουθενά και για κανέναν

Η Γαία την έπιασε στον αέρα και την έχωσε γρήγορα γρήγορα μέσα σ ένα πεύκο να την σώσει
Εκεί ζει από τότε, μέσα στο πεύκο βολεύτηκε και θρέφει το δέντρο με τα πιο δυνατά αισθήματα
Του μιλά για ανεκπλήρωτους έρωτες, για ζήλια τρελή, για εκδίκηση που σκοτώνει
Κι εκείνο θρηνεί όποτε φυσά Βοριάς

Κι ένας ουρανός ψηλά να σε κοιτά και να λέει πως μόνο έτσι θα μπορούσε να είναι..
Πίστα χορού για τα πιο αέρινα σύννεφα
Ταξιδιάρικος, γεμάτος υποσχέσεις σκεπάζει κείνο το βουνό που ακόμα ζουν οι μύθοι