Από μια τρύπα όση μια αγκαλιά, στο βάθος ενός από τα πιο παράξενα φαράγγια του κόσμου, πηγάζει ο Βοϊδομάτης
μικρός, ατίθασος, κρυσταλλένιος ποταμός
νευρικός και παγωμένος κόβει στη μέση βουνά, ενώνει ανθρώπους, θρέφει τη γη και όσα πλάσματα ζουν κοντά του
βασανίζει και βασανίζεται
σκοτώνει και ανασταίνει την ίδια στιγμή
αλλάζει σχήμα και αλλάζει την πλάση μέσα σε μια νύχτα βροχής
ο πιο καθαρός, ο πιο παγωμένος μικρός ποταμός
νερό μάνα σημαίνει το όνομά του
έκανε δώρο ο θεός στην Ήπειρο ένα διαμαντάκι ζωής απ αυτά που λαμπυρίζουν στον ήλιο σαν στολίδια
τα λόγια και το βλέμμα σου τόσο δημιουργικά!
χαίρομαι να σε βλέπω, και τώρα και σε διάβασα και τόσο όμορφα ένιωσα!
Πολύ όμορφες. Ειδικά η 1η…
Όμορφες εικόνες, υπέροχο κείμενο. Μέρα καλή
καλά να είστε:)
ευχαριστώ όλους!