Το όνομά του σημαίνει «ποταμός της λύπης»
Ήταν ο δρόμος που ο Χάροντας οδηγούσε τις ψυχές στον άλλο κόσμο.. στη λίμνη Αχερουσία.. λίμνη παγερή.. χωρίς ζωή μέσα της.. που στα έγκατά της ήταν το βασίλειο του Άδη.
Στην πεδιάδα του Αχέροντα κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών
Ο βαρκάρης-Χάροντας παραλάμβανε τις ψυχές και τις μετέφερε στον Κάτω Κόσμο με αντίτιμο..
Όποια ψυχή δεν είχε τον οβολό ήταν καταδικασμένη να περιπλανιέται και να βασανίζεται αιώνια στις όχθες του ποταμού
Τον λένε και Μαυροπόταμο γιατί κατά την Τιτανομαχία οι Τιτάνες ήπιαν νερό από το ποτάμι και ο Δίας θύμωσε τόσο πολύ που μαύρισε και πίκρανε τα νερά του..
Το ποτάμι κουβαλάει τόσα πολλά, από τόσο παλιά… τα νερά του ξέρουν τα πάντα
Σε τόσο όμορφο τόπο ζει η λύπη
Όπως εμείς, έτσι και τα βουνά, τα δέντρα, τα λιβάδια είναι ζωντανοί οργανισμοί.
Χανόμαστε μέσα τους.
Μας επηρεάζουν…
και είναι ωραίο όταν γίνεται!
Είναι ωραίο, ναι
Είναι σα να πας κάπου άδειος και να φύγεις ξεχυλισμένος.