Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι. Θα ήθελα να σου το πω.

Θα ήθελα να σου το γράψω ότι θα ήθελα να έρθω. Ότι μου λείπεις. Ότι σε σκέφτομαι. Αλλά δεν σε ψάχνω. Δεν σου γράφω καν.

Δεν ξέρω πώς είσαι.

Και μου λείπει να το ξέρω. Έχεις σχέδια; Πώς κοιμήθηκες; Τι ονειρεύτηκες; Τι έφαγες; Θα βγεις έξω; Πού θα πας; – δεν ξέρω. Μακάρι να μπορούσα να σε δω.

Αλλά δεν έχω τη δύναμη. Ούτε κι εσύ. Και περιμένουμε μάταια.

Και σκέψου. Και θυμησου.

Και να θυμάσαι ότι σε σκέφτομαι, ότι δεν το ξέρεις, αλλά κάθε μέρα ζω και γράφω για σένα. Και να θυμάσαι ότι το να σε βλέπω και να σε σκέφτομαι, είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Και σε σκέφτομαι. Αλλά δεν σε ψάχνω πια.

✒

Τσαρλς Μπουκόφσκι: Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι

🎞

Hiroshima Mon Amour (1959), dir. Alain Resnais

Πιο σκληρός πεθαίνεις

Λοιπόν ο κήπος μια μέρα μετά το πότισμα

Που έχει φάει έχει χορτάσει και λιαζεται

Οι μιμοζες δεν θέλουν να είναι πια φυτά

Θέλουν να είναι δεντρα

Έχουν πετάξει όλα τα φυλλα

Και γέμισαν κουκια

Τα σπαθιά άνθισε ένα

Και περιμένουμε αλλο ένα

Και τέλος για φέτος

Νυχτολουλουδα

Και τα δύο μόνο φυλλα

Καμέλια και αυτή μόνο φυλλα

Κόκκινη τριανταφυλλιά πολλά παιδιά και καθαρή

Η άλλη έχει κρεμμύδια στην ίδια γλάστρα και δεν γουστάρει μια

Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο ότι της τρώνε το φαι

Νομίζω ότι δεν γουστάρει την υπαρξη

Μπορεί να μυρίσει η μασχάλη τους ξερωγω

Οι κόκκινες καμπάνες σχεδόν τελείωσαν

Οι λιτσες εκτός από πρασινάδα βγάζουν κάνα μικρό λουλούδι για ξεκαρφωμα

Το χειμώνα έμειναν πολύ αποτοστες και δεν έχουν όρεξη για λουσα

Τα όλα τα δέντρα μικρά και χοντρούλα καινούρια φυλλα

Πριν κάνα μήνα πέταξαν τα παλιά κάτω

Άλοες τουμπανο

Ζωντάνεψε και η πεθαμενη

Η Μαργαρίτα έμεινε χωρίς λουλούδια και κάνει σκιά στο παχυφυτο
Στείλατε
ολα στη θεση τους

Και η μικρή η μπιυκαμβιλια ζωντάνεψε σαν μπονσαι

Ο δράκος έμεινε με όλα τα λουλούδια ξερά

Και τα γιασεμια ζωντάνεψαν από χαμηλά παλι

στην πύλη του Άδη

Στο νοτιότερο άκρο της ξηράς της Ευρωπαϊκής ηπείρου, στο ακρωτήριο Ταίναρο

Στο ναό του Ταινάριου Ποσειδώνα

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι βρισκόταν μία από τις πύλες του Αδη, η είσοδος στο σκοτεινό βασίλειο των νεκρών.

 

μια στάση

στον τόπο που ζει το Φθινόπωρο

η εκδρομή

Ο Ουρανός, ο δρόμος, η Ιτέα κάτω

κι ο Μαριο να χαϊδεύει την κορυφογραμμή του Παρνασσού με το δάχτυλο

στην Σκύρο

η παραλία Μαγαζιά όπως φαίνεται από το Κάστρο μια μέρα που σχεδόν έβρεξε.