Παίζει ο ήλιος με τα κύματα, τα κοιτάζει και γίνονται ασημένια
Λάμπουν από ικανοποίηση και αστράφτουν από περηφάνια

Λίγο πριν χαθεί μέσα τους  τα χαϊδεύει απαλά
τους ψιθυρίζει λόγια ανείπωτα κι αυτά χορεύουν
τους λέει όλες τις αλήθειες κι αυτά τις πάνε βόλτες στα πέραντα της γης

 
Μαγική θάλασσα, παντοδύναμη
Να ξερα ένα από τα μυστικά σου

Μέσα στη γεμάτη ήχους ησυχία του δάσους τα μονοπάτια δείχνουν το δρόμο

Mε προσκαλούν να τα περπατήσω
Με προκαλούν να δω πού οδηγούν.. ως πού φτάνουν

Δέντρα με καταπίνουν και  με παρασύρουν όλο και πιο βαθιά

Κάποιος άλλος πριν από μένα τα έχει διαβεί
Πλάσματα τα χάραξαν πολύ πριν τα πατήσω κι όλα άφησαν ανάσες, αγωνίες, κάτι..

Κάπου κάπου ενώνονται με άλλα και χάνομαι γιατί μοιάζουν μεταξύ τους  σαν  σκέψεις του μυαλού

Ο ήλιος που τα κάνει να αλλάζουν ανάλογα τα κέφια του, μπορεί να αλλάξει κι εμένα και τίποτα δεν  είναι ίδιο πια