Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει. Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει.

πάμε μια βόλτα στο Παναχαϊκό?

θ ανέβουμε ψηλά στις ανεμογεννήτριες.

θα δούμε τη δύση απ τα ψηλά, είπε

το απόγευμα ήταν γλυκό και το βουνό μας έκανε όλα τα χατήρια

ο Κορινθιακός λωρίδα γης μέσα σε στεριά και απέναντι ολα τα βουνά της Στερεάς σε σειρά

στα πιο ψηλά φάνηκαν οι πρώτοι γίγαντες να στροβιλίζονται αργά και σταθερά

σαν ένα χωριό από αεράτα τέρατα φιλικά προς το περιβάλον και εντελώς αδιάφορα για τον άνθρωπο

η γέφυρα του Ρίο, ο Κοριθιακός ήρεμος, η Παλιοβούνα και η Βαράσοβα απέναντι

η κορυφή που ξεχωρίζει είναι ο Ερύμανθος

κι η πόλη ησυχάζει μέσα σε χρυσοκόκκινα χρώματα

στο βουνό των γιγάντων μια Κυριακή που είχε κέφια

Βρίσκεται σε μια απ τις εισόδους της πόλης και γνώρισε δόξες και μεγαλεία

και φωνές και παιδιά και ζωή

νίκες, ήττες, τσακωμοί, ζωή ολόκληρη

στη μικρή πισίνα που είναι επίσης κενή υπάρχει και το σύνθημα