Στα βόρεια της Πίνδου ο Όρλιακας που βρίσκεται το χωριό Σπήλαιο χωρίζεται από το βουνό της Λυκότρυπας που βρίσκεται το χωριό του Μοναχίτι με μια βαθιά κοιλάδα που ρέει αγέρωχος ο ποταμός Βενέτικος.

Σε κάποιο σημείο η κοιλάδα στενεύει απότομα και φτιάχνει ένα φαράγγι 200 μέτρα ψηλό και λίγα μέτρα φαρδύ.
Φτιάχνει μια πορτίτσα φυσική

Εκεί ακριβώς στην είσοδο του φαραγγιού είναι χτισμένο το δίτοξο πέτρινο γεφύρι της Πορτίτσας, να γεφυρώνει τον Βενέτικο και ν αφήνει τη ζωή να κυκλοφορεί.

Μέχρι σήμερα εξυπηρετεί ανθρώπους και ζώα κυρίως από το Σπήλαιο.

Σπηλαιώτες γεννημένοι μετά το 1854 δε θυμούνται το φαράγγι χωρίς το γεφύρι του. Χτίστηκε περίπου τον 19ο αιώνα και η Μονή της Παναγίας του Σπηλαίου βοήθησε σε αυτό.

Η  κοιλάδα του Βενέτικου αλλάζει όταν βρέχει. Μικραίνει και μεγαλώνει ανάλογα τα γούστα του ποταμού

Η θέα από ψηλά είναι σαν από παραμύθι
Τοπία αγνά, αφημένα στη φύση να τα στολίζει

Το παλιό ανηφορικό μονοπάτι προς Μοναχίτι είναι γεμάτο στροφές κι έτσι πήρε τ όνομά του το γεφύρι καγκέλια.

Βρίσκεται στο νομό Γρεβενών και γεφυρώνει τον Βενέτικο.
Αλλιώς λέγεται γεφύρι Καστανιάς από μία καστανιά που βρίσκεται μέχρι σήμερα στο δυτικό του άκρο.

Κτίστηκε τον 19ο αιώνα από πρωτομάστορα της περιοχής των Γρεβενών.

Μισογκρεμίστηκε, το ξαναστύλωσαν και στέκεται γερά αρμονικά δεμένο με τον τόπο σα να ταν από πάντα εκεί.

Σ ένα όργιο χρωμάτων και ήχων όπως μόνο η άνοιξη ξέρει να φτιάχνει

δυτική Μακεδονία μεγαλείο