στο γεφύρι της Ηπείρου

Όταν η συνοδεία του γάμου έφτανε μπροστά απ το γεφύρι, οι οργανοπαίχτες σταματούσαν τις μουσικές τους, οι νεόνυφοι ξεπέζευαν και όλοι περνούσαν το πέτρινο γεφύρι με ησυχία
Σα να μη γιόρταζε κανείς, σα να ήταν μία απλή μέρα.

Το περνούσαν με ηρεμία για να μην ανησυχήσουν την στοιχειωμένη πού χωμένη βαθιά κρατάει το γεφύρι.
Μην ξεμυαλιστεί και χαλαρώσει το κράτημα

Η αιώνια ανάγκη για επικοινωνία θεών θνητών στον πάνω και στον κάτω κόσμο

νερό μάνα

Από μια τρύπα όση μια αγκαλιά, στο βάθος ενός από τα πιο παράξενα φαράγγια του κόσμου, πηγάζει ο Βοϊδομάτης

μικρός, ατίθασος, κρυσταλλένιος ποταμός
νευρικός και παγωμένος κόβει στη μέση βουνά, ενώνει ανθρώπους, θρέφει τη γη και όσα πλάσματα ζουν κοντά του

βασανίζει και βασανίζεται
σκοτώνει και ανασταίνει την ίδια στιγμή
αλλάζει σχήμα και αλλάζει την πλάση μέσα σε μια νύχτα βροχής

ο πιο καθαρός, ο πιο παγωμένος μικρός ποταμός
νερό μάνα σημαίνει το όνομά του
έκανε δώρο ο θεός στην Ήπειρο ένα διαμαντάκι ζωής απ αυτά που λαμπυρίζουν στον ήλιο σαν στολίδια