Σε κείνο το μέρος τα πεύκα είναι ομπρέλες προστάτες σπάνιας, μοναδικής ζωής και τους αρέσει η άμμος
Τα σύννεφα φυλακίζονται σε νερό φυλακή παλιών ποταμών λες και θέλουν να μείνουν
Η Γη γουργουρίζει ασταμάτητα και κινείται ρυθμικά
Και η Θάλασσα εκεί δίπλα ελέγχει την ισορροπία και δίνει τον ρυθμό
skiagmata 
Πολύ όμορφες φωτογραφίες. Μου αρέσει ιδιαίτερα η τελευταία με την ομιλούσα γαλήνη των κυμάτων.
Κι εμένα αυτή μου αρέσει, Λάκη!
Δώρο είναι!
Έκλεψε την στιγμή και μου την έκανε δώρο!:)
Σε ευχαριστώ!
Σας απονέμω ως.. επιφορτισθείσα blogger, βραβείο δημιουργικής φαντασίας!
Συγχαίρω και εύχομαι καλή συνέχεια!
Τα σύννεφα που αέναα φυλάκισες στο νερό μου άρεσαν πιο πολυ. Τα έπιασες, τα κοπάδιασες και τα φύλαξες. Οπως φυλακίζουμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας. Πρόσκαιρα αλλά ηδονικά. Καλή σου μέρα
Όμορφες…
Γιατί είμαι εδώ και δεν είμαι εκεί; Εεεε;
Τι όμορφες φωτογραφίες!!!
Τρελοτουρίστρια
τελικά η μαγεία της φωτό άφησε κάτω της να κυλήσουν και μαγικές λέξεις…
όλες οι φωτό μου άρεσαν, τον περίπατο στο ποτάμι τον θυμάμαι και τον μπερδεύω μ’ έναν άλλο ποταμό των εφηβικων μου χρόνων, η γη που γουργουρίζει μ’άρεσε, η γαλήνη με αιχμαλώτισε…
Κατερίνα, σ ευχαριστώ πολύ!!!
—-
θεια λενα, να σαι καλα:)
—
Κικη, ομορφιές!
—-
Κ εγω το ιδιο αναρωτιεμαι, τρελοτουριστρια…:)
—
abttha, αρα ξερεις… αναγνωριζεις εικονες κι αισθηματα..
ευχαριστω!