Η Νιάλα είναι ο βασιλιάς των Αγράφων
Άγρια βουνοκορφή με τεράστιο μεγαλείο που κόβει την ανάσα
Δρόμος φίδι που γίνεται δύσβατος κάπου και αόρατος κάπου αλλού
Πέτρες που λες κάποιος Θεός τις τοποθέτησε εκεί, απότομοι γκρεμοί και λείες πλαγιές που τα καλοκαίρια νεράιδες χορεύουν στους ρυθμούς της φλογέρας των τσοπάνηδων
Παράξενος τόπος που σου λέει «φύγε γρήγορα» παντού και συνέχεια
Μέχρι και τα σύννεφα τρέχουν βιαστικά εκεί. Κατεβαίνουν χαμηλά να πάρουν λίγο απ την δύναμη του βουνού και κυλάνε μακρυά σαν κυνηγημένα
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας γεννήθηκε ο μύθος του τεράστιου δράκοντα που ζούσε σε μια μεγάλη σπηλιά κάπου ψηλά στ απάτητα του βουνού.
Ο δράκος μισούσε τους τούρκους και όποτε ξεκινούσαν ν ανεβούν προς τη Νιάλα τους πετούσε πέτρες και τους ανάγκαζε να γυρίζουν πίσω
Ποτέ δεν κατάφεραν να πατήσουν εκεί κι έτσι τ Άγραφα έμειναν ά-γραφα, οι αγραφιώτες έμειναν λεύτεροι με τον δικό τους τρόπο και η Νιάλα ατάραχη παρακολουθεί απλωμένη στο μεγαλείο της.
Σαν τις αληθινές ψυχές!
υπέροχο! σ’ευχαριστούμε και πάλι!
Πω πω!! Μαγεία!!
Καλή χρονιά!
Πολύ όμορφες φωτό. Εντυπωσιακή αυτή με τις πέτρες. Χρήσιμες και οι πληροφορίες. Καλή χρονιά Μαριώ!
Όμορφα και χωρίς ίχνος πολιτισμού!
Μαγεύτηκα κ εγώ απ αυτόν τον τόπο
Είναι τόσο άγριος και δυνατός που φαντάζει απρόσιτος, σαν τους ανθρώπους του
Πανέμορφη, μυστήρια Ευρυτανία!
Καλά να είστε:)
Τυχαία έπεσα πάνω στη Νιάλα σου. Σ’ ευχαριστώ που με ταξίδεψες για λίγο στα ψηλά βουνά. Ήθελα να γράψεις περισσότερα κι ακόμα να αναφερθείς στην τραγωδία που έγινε στη Νιάλα, τον Απρίλη του 1944.
Δώσε συνέχεια…