Την έκαιγε ο ήλιος ανελέητα για μέρες
Την ρούφηξε, φωτιά
Και ήρθε το φθινόπωρο να την σώσει
Έφερε την βροχή, τα σύννεφα, να της δώσει υπόσταση
Κατέβηκαν τα σύννεφα, πότιζε η βροχή απαλά σαν ευλογία
Έστεκε το δάσος ακίνητο και σιωπηλό, συγκεντρωμένο
Μια τέτοια σιωπή που και η ομίχλη στεκόταν ακίνητη ν ακούσει
Ήρθε ο μάγος με τα δώρα
Κάποιος να γεννηθεί, κάποιος να πεθάνει
skiagmata 
Κύκλος αέναος..
Όμορφες…Χρειαζόταν το νεράκι!
«Ο μάγος με τα δώρα». Αυτό ακριβώς είναι η βροχή. Αντικρίζω κι εγώ αυτή τη στιγμή γκρίζουν ουρανούς πάνω από καφέ και πράσινα βουνα. Ελπίζω να μας τιμήσει η βροχούλα…
Εξαιρετική ααίσθηση!
Ααρωτιέμαι αν είναι αυτό εδώ το μέρος. Δεν έχω πάει, από φωτογραφίες μόνο το έχω δει, αλλά πρέπει να είναι πολύ όμορφα εκεί.
Στα καλύτερα μαγαζιά πηγαίνεις πάντως! 🙂
κυκλος, καβειρε.
σαν τη μικρη λιμνη!
—
όμορφος τοπος, Κικη
γαληνιος!
—
Τι ομορφες εικονες αντικριζεις, Λακη!!
ευχομαι να μας τιμα συχνα πυκνα ο μαγος!:)
—
Πώς το καταλαβες, eryx t, αφου δεν έχεις παει?
Ειναι πολυ ομορφα εκει και αυτη η βροχη εκανε τον τοπο εξωπραγματικο!
Στα καλυτερα μαγαζια!!:)
—
χε-χε, έχω μάτι! Δεν είμαι και τόσο γυρισμένος αλλά έχουν περάσει από τα χέρια μου παρα πολλές φωτογραφίες. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό το μέρος είναι πολύ ιδιαίτερο στη μορφολογία του.